Jerzy Turowicz

Urodził się w 1912 roku, gdzie zmarł 21 stycznia 1999. Przyszedł na świat w rodzinie inteligenckiej, ojciec był prawnikiem i działaczem katolickim. Był dziennikarzem, publicystą, redaktorem naczelnym „Tygodnika Powszechnego”.

Turowicz rozpoczął naukę w Gimnazjum Jana III Sobieskiego, następnie podjął studia na Politechnice Lwowskiej. W czasie studiów zaangażował się w pracę środowiska chrześcijańskiego wstępując do stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”. Z tego czasu zachowała się znajomość z  kardynałem Stefanem Wyszyńskim i Stanisławem Stommą, wówczas rozpoczął też swoją działalność publicystyczną . Wydawał artykuły w „Życiu Technickim” i czasopiśmie „Dyszel w Głowie”.

Po powrocie do Krakowa Jerzy Turowicz podjął kolejne studia – tym razem była to historia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Krakowie, podobnie jak we Lwowie podjął pracę wydawniczą, publikował w dzienniku pod nazwą „Głos Narodu”.

Wybuch II wojny światowej spowodował ,że Turowicz wraz z rodzinom przeniósł się do Goszyc tam zaangażował się w działalność kulturalną  i konspiracyjną.

Po wojnie wrócił do Krakowa i rozpoczął wydawanie czasopisma katolickiego pod nazwą „Tygodnik Powszechny”, dość szybko został jego redaktorem naczelnym. Od 1946 roku był również członkiem zespoły redagującego czasopismo „Znak”. „Tygodnik Powszechny” został rozwiązany w 1953 roku, kiedy to jego redaktor naczelny nie zgodził się na opublikowanie nekrologu po śmierci Stalina. Wznowienie nastąpiło dopiero po interwencji Stefana Wyszyńskiego u towarzysza Gomułki (1956).

W latach 1960-1965 Jerzy Turowicz przebywał jako sprawozdawca we Włoszech w związku z II Soborem Watykańskim. W 1964 roku był jednym z podpisujących się pod tzw. Listem 34 intelektualistów adresowanym do premiera Cyrankiewicza, m.in. protestującym przeciw ograniczeniom cenzury. Reakcja władz była natychmiastowa, ograniczono nakład „Tygodnika Powszechnego” tłumacząc się brakami papieru. Kolejny raz Turowicz naraził się władzy komunistycznej w 1966 roku, kiedy bronił biskupów Polskich. Całkowite przejście do opozycji nastąpiło po wydarzeniach z marca 1968 roku. W następnych latach Turowicz wspierał KOR, „Solidarność” pisząc cykl artykułów „Etyka Solidarności”, uczestniczył w obradach „Okrągłego Stołu”. Otrzymał wielu prestiżowych nagród.