Winston Churchill

Urodzony 30 listopada 1874 roku w Blenheim Palace, zmarł 24 stycznia 1965 w Londynie. Był politykiem, pisarzem  wielokrotnym premierem, w 1953 roku laureatem literackiej nagrody Nobla. Urodził się w rodzinie arystokratycznej. W 1895 roku ukończył szkołę wojskową w Sandhuster, przez pewien czas służył w armii, był też korespondentem wojskowym. W 1900 roku został deputowanym z ramienia Partii Konserwatywnej, ostatecznie jednak przez nastepnych14 lat reprezentował Partię Liberalną.  W okresie 1911-1915 został pierwszym lordem admiralicji i doprowadził do rozbudowy i modernizacji floty brytyjskiej. W latach 1919-1920 był ministrem wojny i lotnictwa, był też jednym z organizatorów interwencji zbrojnej przeciwko sowieckiej Rosji.

Od 1924 roku Churchill  ponowione reprezentował Partię Konserwatywną w Izbie Gmin i z ramienia tej partii został w 1929 roku ministrem skarbu. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych dostrzegł poważne zagrożenie ze strony Niemiec, a pod koniec lat trzydziestych wyraźnie sprzeciwiał się polityce ugodowej prowadzonej wobec Niemców. W latach 1939-1940 ponownie pełnił funkcję pierwszego lorda admiralicji .10 maja 1940 roku po ustąpieniu Chemberlaina stanął na czele gabinetu wojennego, który funkcjonował do końca wojny.

W 1941 roku wspólnie z F.D. Roosveltem podpisał Kartę Atlantycką, a w 1942 roku pomimo niechęci układ o sojuszu i współpracy z ZSRR. Winston Churchill uczestniczył w trzech konferencjach Wielkiej Trójki tj., Teheran (1943), Jałta (1945) i Poczdam (1945). Był zwolennikiem ograniczenia wpływów sowieckich na tereny Europy Środkowej.

W lipcu 1945 roku ustąpił ze stanowiska premiera, jednak na krótko bo do roku 1951. Jeszcze w 1945 roku (5 marca) wygłosił słynne przemówienie w Fulton, które uważa się za początek zimnej wojny. Churchillowi zależało na nawiązaniu współpracy amerykańsko-brytyjskiej oraz współpracy pomiędzy państwami Europy. Uważał, że po zakończeniu II wojny światowej jedynie ZSRR stanowi poważne zagrożenie dla świata.

Winston Churchill pozostawił po sobie sporo prac z zakresu polityki, historii i wojskowości oraz zapoczątkowanie myśli o jedności Europy. W 2002 roku został okrzyknięty najwybitniejszym Brytyjczykiem w historii Anglii.