Wyczerpywanie surowców naturalnych

Od czasów rewolucji przemysłowej w XVIII wieku istnieje nierozerwalny związek między rozwojem gospodarczym a zużywaną energią. Rozwój gospodarczy pociąga za sobą wzrost popytu na wszystkie bogactwa naturalne, skutkiem tego może dojść do wyczerpywania się zasobów nieodnawialnych – węgla kamiennego, brunatnego, ropy naftowej, gazu ziemnego. Choć ich zasoby są ograniczone, ich eksploatacja stale rośnie. Raport Klubu Rzymskiego „Granice wzrostu” przedstawia kurczenie się tych zasobów ze wskazaniem przypuszczalnych dat ich wyczerpania. Dlatego też ludzkość powinna maksymalnie oszczędnie gospodarować tymi surowcami, które staja się coraz droższe i są coraz trudniej dostępne. Drugą grupę surowców stanowią tzw. surowce odnawialne. Są to siły przyrody, m. in. wiatr, promienie słoneczne, energia wodna, przypływy i odpływy mórz, ciepło gejzerów. Jednakże ich wykorzystanie jest nadal niewielkie.