Aleksander Kwaśniewski

Urodził się 15 listopada 1954 roku w Białogardzie . W okresie studiów  (których nie ukończył) na Uniwersytecie Gdańskim aktywnie działał jako członek Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. W 1977 roku wstąpił do PZPR i był jej członkiem aż do 1990 roku, reprezentował w niej ruch liberalny. Na początku lat osiemdziesiątych redagował (jako naczelny) pismo „Itd” oraz „Sztandar młodych”. W latach 1985-1987 był ministrem do spraw młodzieży.  Uczestniczył w obradach „Okrągłego stołu”, był jednym z głównych negocjatorów z ramienia strony rządowej, reprezentował stanowisko zawarcie porozumienia z opozycją, współprzewodniczył zespołowi do spraw pluralizmu związkowego.   W latach 1990-1995 był przewodniczącym Rady Naczelnej Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polskiej (SdRP), został ministrem w rządzie Messnera i Rakowskiego. 

W latach 1991-1995 był posłem na sejm (jako członek Sojuszu Lewicy Demokratycznej), przewodniczył klubowi parlamentarnemu komunistów. W latach 1993-1995 stał na czele Komisji Konstytucyjnej. Podczas wyborów prezydenckich w1995 roku zwyciężył i funkcje tę spełniał do 2000 roku.W kolejnych wyborach wystąpił o reelekcję i wygrał – tym razem do 2005 roku.   Jako głowa państwa przyczynił się do uchwalenia Konstytucji III Rzeczypospolitej, chronił interesu własnego obozu, choć na początku prezydentury nazwał się prezydentem wszystkich Polaków. Konsekwentnie blokował politykę rozliczenia okresu PRL.

W polityce zagranicznej konsekwentnie działał na rzecz integracji Polski z Unią Europejską, prowadził politykę  pojednania  z Niemcami, Ukraińcami, Żydami (przeprosił za sprawę w Jedwabnem). Wprowadził Polskę w struktury NATO (1999) i Unii Europejskiej (2004).

Aleksander Kwaśniewski jest laureatem Nagrody Kisiela z 1993 roku, człowiekiem roku 1993 (według tygodnika Wprost)  Od czerwca 2007 przewodniczy Radzie programowej Lewicy i Demokratów(LiD), jednak po „alkoholowych wpadkach” nie udało mu się powrócić na scenę polityczną.