Francois Mitterrand

Urodził się 26 października 1916 roku w Jarnac. Był politykiem, prezydentem Francji w latach 1981-1995, zwolennikiem ścisłej integracji europejskiej. Studiował prawo na Uniwersytecie w Paryżu. Podczas II wojny światowej został powołany do wojska, był ranny w bitwie pod Verdun, następnie przewieziony do niewoli niemieckiej skąd uciekł i zaangażował się  (od 1942 roku) w ruch oporu.

Po wyzwoleniu Francji został pomocnikiem gen de Gaulle’a do spraw jeńców wojennych. W 1946 roku wszedł do parlamentu z ramienia partii socjalistycznej, był deputowanym do 1980 (z wyjątkiem lat 1959-1962, kiedy zasiadał w Senacie). W latach 1947-1957 piastował stanowisko ministra do spraw terytoriów zamorskich, był też kilkakrotnie ministrem spraw wewnętrznych i finansów.

Po 1965 roku ( kiedy przegrał wybory parlamentarne) skoncentrował się na pracy partyjnej. Współtworzył  Federacje Lewicy Demokratycznej i Socjalistycznej, od 1968 roku był jej przewodniczącym. W 1971 roku założył Francuską Partię Socjalistyczną (PS), która jednoczyła dotychczas istniejące partie lewicy. W 1974 roku ponownie startował do fotela prezydenckiego i również przegrał tym razem minimalną liczbą głosów. Los odmienił się dopiero w wyborach w roku 1981. Został wówczas pierwszym socjalistycznym prezydentem w powojennej Francji.

Rządy Mitterranda doprowadziły do nacjonalizacji pięciu podstawowych gałęzi przemysłu oraz banków. Dopiero podczas drugiej kadencji prezydenckiej trwającej w latach 1988-1995 wycofał się z radykalnego programu socjalistycznego. W ramach prowadzonej polityki zewnętrznej Mitterrand dążył do zachowania silnej pozycji Francji w świecie.W latach dziewięćdziesiątych poparcie dla Partii Socjalistycznej i Mitterranda znacznie osłabło, co przyniosło efekty w postaci zwycięstwa centroprawicy w wyborach parlamentarnych w 1993 roku. W dwa lata po porażce Mitterrand wycofał się z życia politycznego, zmarł 8 stycznia 1996 roku w Paryżu.